Tijd en kansen
Door: Luna Joosten
Blijf op de hoogte en volg Luna
29 Maart 2015 | Verenigd Koninkrijk, Workington
Hee allemaal,
Vandaag even een andere blogpost dan normaal. Ik ga jullie binnenkort weer updaten over alles wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en meegemaakt heb, maar ik vond dit even belangrijk en leuk om met jullie te delen.
De afgelopen zes maanden had ik altijd een heel dubbel gevoel over naar huis gaan. Aan de ene kant wilde ik niet naar huis want ik had het hier ook erg naar mijn zin en maakte veel leuke dingen mee, maar aan de andere kant keek ik er ook wel een beetje naar uit om naar huis te gaan en om iedereen daar weer te zien en terug in Nederland te zijn. De laatste maanden is dit gevoel helemaal overgeslagen naar één kant. Ik wil niet terug naar huis, maar gewoon lekker hier blijven. Het feit dat ik nog maar 70 dagen heb in Engeland maakt me dan ook verdrietig. Waar ik dat aftellen eerst stiekem ook een beetje positief ervaren is het nu eerder een tijdbom. Ik heb hier zo erg mijn plek gevonden en vooral de laatste maanden is dat nog extra versterkt. Ik heb zoveel leuke, inspirerende mensen ontmoet en vooral mijn lieve vriendinnen, die zo goed bij mij passen. Ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder hen om me heen en het is zo’n raar idee dat ik over een paar maanden terug ga en ze niet meer bijna elke dag zie terwijl ik nu zo close met ze ben geworden. We doen heel veel leuke dingen en elke keer is het zo dubbel want ik heb het zo naar mijn zin, maar ik weet dat ik nog maar 70 dagen leuke dingen met ze kan doen. Ook mijn ‘tweede’ familie. Zo raar dat mensen waarbij je 10 maanden in huis woont en echt onderdeel in het gezin bent. Gill voelt echt als een moeder en Lily is echt mijn zusje en straks ga ik weg en laat ik dit allemaal achter.
Natuurlijk is dit allemaal heel positief, want dit betekent dat ik me echt helemaal op mijn plek voel hier wat heel fijn is. Daarom wil ik er ook zoveel mogelijk van genieten zolang ik hier nog ben, want het is geweldig.
Dat brengt me bij het volgende waar ik het over wil hebben; kansen. Ik wil even heel erg benadrukken voor wie dit ook maar mag lezen dat je alle kansen die je krijgt moet pakken. Hoe eng en onbekend het ook mag zijn wat je gaat doen; doe het. Het onbekende is altijd en eng en vreemd en raar en spannend maar vooral ontzettend leuk. Natuurlijk is het niet altijd leuk en geweldig en vooral in het begin heb ik onwijs veel obstakels moeten overwinnen; dag zeggen tegen familie en vrienden in Nederland, in een heel nieuw onbekend gezin komen. Vooral de eerste dag school was heel spannend; op mensen afstappen, vrienden maken, vreemde taal. Zo vaak had ik kunnen ‘opgeven’. Ik had niet naar Engeland kunnen gaan, omdat het onbekend en spannend was of ik had op school elke pauze in mijn eentje kunnen eten, de makkelijke weg kunnen kiezen en met exchange studenten te blijven en geen moeite kunnen doen om vrienden te maken. Toch deed ik dat wel, met misschien het gevaar om ‘afgewezen’ te worden. Daarom is je eigen mindset zo ontzettend belangrijk. Ik stond elke dag positief en met zin op om weer met nieuwe mensen te praten. Ik heb dit jaar echt ontdekt hoe groot de invloed is die je zelf hebt op de kansen die je krijgt en de dingen die je meemaakt. Bijna alles is een keuze: in je comfortzone blijven of eruit stappen naar het onbekende. Ik kan je verzekeren: het onbekende is altijd leuker en brengt je verder. Hoe eng sommige dingen ook mogen zijn, als je lef toont krijg je daar zoveel leuke en mooie dingen voor terug. Kijk maar naar mij in dit jaar, ik wil niet eens meer terug. Misschien klinkt dit allemaal heel zweverig en diep maar echt: Ik kan met niet voorstellen welke mooie dingen en mensen ik was misgelopen als ik in Nederland (en dus in mijn comfortzone) was gebleven.
Welke leuke dingen ik de afgelopen tijd heb meegemaakt vertel ik binnenkort, ik vond het gewoon even leuk om deze gedachtes met jullie te delen.
Liefs, Luna
Vandaag even een andere blogpost dan normaal. Ik ga jullie binnenkort weer updaten over alles wat ik de afgelopen tijd heb gedaan en meegemaakt heb, maar ik vond dit even belangrijk en leuk om met jullie te delen.
De afgelopen zes maanden had ik altijd een heel dubbel gevoel over naar huis gaan. Aan de ene kant wilde ik niet naar huis want ik had het hier ook erg naar mijn zin en maakte veel leuke dingen mee, maar aan de andere kant keek ik er ook wel een beetje naar uit om naar huis te gaan en om iedereen daar weer te zien en terug in Nederland te zijn. De laatste maanden is dit gevoel helemaal overgeslagen naar één kant. Ik wil niet terug naar huis, maar gewoon lekker hier blijven. Het feit dat ik nog maar 70 dagen heb in Engeland maakt me dan ook verdrietig. Waar ik dat aftellen eerst stiekem ook een beetje positief ervaren is het nu eerder een tijdbom. Ik heb hier zo erg mijn plek gevonden en vooral de laatste maanden is dat nog extra versterkt. Ik heb zoveel leuke, inspirerende mensen ontmoet en vooral mijn lieve vriendinnen, die zo goed bij mij passen. Ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder hen om me heen en het is zo’n raar idee dat ik over een paar maanden terug ga en ze niet meer bijna elke dag zie terwijl ik nu zo close met ze ben geworden. We doen heel veel leuke dingen en elke keer is het zo dubbel want ik heb het zo naar mijn zin, maar ik weet dat ik nog maar 70 dagen leuke dingen met ze kan doen. Ook mijn ‘tweede’ familie. Zo raar dat mensen waarbij je 10 maanden in huis woont en echt onderdeel in het gezin bent. Gill voelt echt als een moeder en Lily is echt mijn zusje en straks ga ik weg en laat ik dit allemaal achter.
Natuurlijk is dit allemaal heel positief, want dit betekent dat ik me echt helemaal op mijn plek voel hier wat heel fijn is. Daarom wil ik er ook zoveel mogelijk van genieten zolang ik hier nog ben, want het is geweldig.
Dat brengt me bij het volgende waar ik het over wil hebben; kansen. Ik wil even heel erg benadrukken voor wie dit ook maar mag lezen dat je alle kansen die je krijgt moet pakken. Hoe eng en onbekend het ook mag zijn wat je gaat doen; doe het. Het onbekende is altijd en eng en vreemd en raar en spannend maar vooral ontzettend leuk. Natuurlijk is het niet altijd leuk en geweldig en vooral in het begin heb ik onwijs veel obstakels moeten overwinnen; dag zeggen tegen familie en vrienden in Nederland, in een heel nieuw onbekend gezin komen. Vooral de eerste dag school was heel spannend; op mensen afstappen, vrienden maken, vreemde taal. Zo vaak had ik kunnen ‘opgeven’. Ik had niet naar Engeland kunnen gaan, omdat het onbekend en spannend was of ik had op school elke pauze in mijn eentje kunnen eten, de makkelijke weg kunnen kiezen en met exchange studenten te blijven en geen moeite kunnen doen om vrienden te maken. Toch deed ik dat wel, met misschien het gevaar om ‘afgewezen’ te worden. Daarom is je eigen mindset zo ontzettend belangrijk. Ik stond elke dag positief en met zin op om weer met nieuwe mensen te praten. Ik heb dit jaar echt ontdekt hoe groot de invloed is die je zelf hebt op de kansen die je krijgt en de dingen die je meemaakt. Bijna alles is een keuze: in je comfortzone blijven of eruit stappen naar het onbekende. Ik kan je verzekeren: het onbekende is altijd leuker en brengt je verder. Hoe eng sommige dingen ook mogen zijn, als je lef toont krijg je daar zoveel leuke en mooie dingen voor terug. Kijk maar naar mij in dit jaar, ik wil niet eens meer terug. Misschien klinkt dit allemaal heel zweverig en diep maar echt: Ik kan met niet voorstellen welke mooie dingen en mensen ik was misgelopen als ik in Nederland (en dus in mijn comfortzone) was gebleven.
Welke leuke dingen ik de afgelopen tijd heb meegemaakt vertel ik binnenkort, ik vond het gewoon even leuk om deze gedachtes met jullie te delen.
Liefs, Luna
-
29 Maart 2015 - 14:17
Inge:
En zo is het maar net! Leidt je leven en doe het op jouw manier! Deze ervaring neemt niemand je meer af en voor de rest van je leven blijf je een anglofiel! ( geloof mij: ik heb er al vanaf mijn 13e 'last' van!) Wij gaan in mei weer naar Carslisle! -
29 Maart 2015 - 18:40
Alard Joostren:
Dag lieve Luun,
Wat leuk en geweldig om dit blog te lezen Luun. Even in de reflectie?
Wat is dit een geweldige ervaring voor jou en voor je leven, maar ook voor anderen. Het doet mij ook herinneren aan de twee periodes dat ik voor langere tijd in het buitenland was: spannend, soms verdrietig maar soms ook zo gelukzalig. Een avontuur. Maar het doet mij ook denken aan vele nieuwe stappen, uitdagingen en keuzes die ik al in mijn leven maakte. Angst is een slechte raadgever en wie niet waagt wie niet wint! Fantastisch dat jij deze ervaring en dit inzicht al krijgt op je 17e. De comfortzone is natuurlijk meestal de gemakkelijkste weg en levert vaak weinig nieuwe inzichten en ervaringen op. Voor sommige mensen kan het echter heel spannend en lastig zijn om een nieuwe stap te zetten, maar mogelijk hebben ze iets aan jouw woorden!
En niet te vergeten: je hebt dit natuurlijk allemaal aan jezelf te danken. Jij hebt de keuze gemaakt om naar Engeland te gaan, jij hebt daar vriendinnen gemaakt, jij bent daar op musical en koor gegaan etc. Zo zie je maar wat jezelf allemaal kunt creëren!
Geniet nog van alle dagen die komen daar en wat je gecreëerd hebt in Engeland. Wat jij daar voor mekaar hebt gekregen, kun je altijd op een andere manier weer elders tot stand brengen. Dat is een heerlijke gedachte lijkt mij.
Liefs, Alard
-
29 Maart 2015 - 21:57
Nina Joosten:
Hoi Luun,
Wat een mooie mail vol levenswijsheid en dat al op je 17e. Ik was 25 en 27 toen ik mijn werk opgaf om te gaan fietsen en wandelen voor een paar maanden en ook nooit spijt gehad natuurlijk. Maar het toeval wil dat het nu op mijn 50e weer van toepassing is. Ik heb nl. Afgelopen vrijdag een gesprek gehad met een frambozen teler en er zijn serieus kansen om naar Tanzania te gaan om de plagen en natuurlijke vijanden in de frambozenteelt te onderzoeken (ja, ieder zijn vak). Zoals je begrijpt zie ik vanuit mijn comfortzone allerlei beren op de weg, maar jouw boodschap zorgt in ieder geval dat ik er mee aan de slag ga. Bedankt, liefs Nina
-
02 April 2015 - 09:49
Fred En Geerte Joosten:
Hoi Luna, wat ook geweldig dat je deze kans krijgt vanuit je thuisfront en deze ook neemt en waardeert, het is een groot cadeau. Proficiat!! We hebben je blog weer met veel belangstelling gelezen! Luna alle goeds , met veel liefs van Opa Fred en Oma Geerte.
-
06 April 2015 - 19:51
Noor:
Hai Luna, wat een mooi verhaal. En wat een rijkdom aan ervaringen doe je op. Hier ga je vast ook veel aan hebben verderop in je leven. En als het dan zo mooi is valt het afscheid natuurlijk extra zwaar. Ik hoop dat je vriendschappen gewoon blijven na je vertrek. geniet goed van het vervolg en als die ervaringen.
liefs, noor -
16 April 2015 - 17:00
Jeanette Schuurman:
Ha Luna,
Fijn dat je een supertijd hebt (gehad) in Engeland. Wij op school vinden het ook leuk dat je weer terugkomt. We hebben je al weer ingeschreven...
Groet, Jeanette Schuurman -
22 April 2015 - 20:58
Tessa Hartman:
Hey Luun,
Wat een prachtig stukje heb je daar weer opgeschreven. Dit zorgt er in elk geval voor dat ik mijn knoop dan toch doorhak: een tussenjaar reizen in Azië, of vrijwilligerswerk doen in Afrika, daar ben ik nog niet uit. Het klinkt allemaal zo fantastisch daar, en stiekem ben ik ergens wel een beetje jaloers dat dat bij mij niet meer gaat lukken. Maar wauw, ik haal er weer helemaal nieuwe energie uit, meid. Ik krijg echt weer zin om dingen te gaan doen! Je bent een topper, en ik zie je wel weer over een paar maandjes!
Kus,
Tessa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
